هوای خانه ابری ست ...
از همان شب بارانی
که خانه را برای همیشه ترک کردی ،
قاب ِ روی دیوار ، بجای عکس دو نفره مان
برفک نشان می دهد !
از همان شب بارانی
هوای خانه ابری ست ...
من با چتر مینشینم
روی کاناپه ی جلوی تلویزیون
و فیلم های دو نفره مان را تماشا میکنم ...
دقیقه ی ۲۱ فیلم
همانجا که به دوربین زل میزنی و میخندی ،
بغض ابر های توی خانه می ترکد ...
سلام
زیبا بود
یاد این شعر نیما افتاد
خانه ام ابرییست
یکسره روی زمین ابریست با آن
از فراز گردنه خرد و خراب و مست
باد می پیچد
..
..
وقت کردی یه سری به کانال ما بزن
گل واژه
telegram.me/pome_music
ممنونم .. :)